قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من ...
به نام خداوند بخشنده و مهربان
با سلام
امروزه متاسفانه هجمه هاي فرهنگي دشمنان كوردل اسلام و تشيع كار خود را كرده لذا بعضي جوانان عزيز ايران اسلامي بر اين باورند كه ما گنهكاريم و با امثال اين استدلالات و دلايل تراشي باعث نا اميدي خود شده و مي گويند به قولاً آب از سرمان گذشته و گناه مان زياد است ، براي همين در مساجد و محافل فرهنگي و ديني حضور پررنگي نشان نمي دهند و شايد دليل نماز نخواندن و يا سبك شدن آن تا چه رسد به روزه نگرفتن و ... همين باشد .
آيا دوست داريد بدانيد خداوند به چنين افرادي چه مي فرمايد ، پس مطالعه كنيد:
پروردگار رحيم و غفور در آيه مباركه 53 سوره زمر به پيامبر خود مي فرمايد: « قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ » يعني : « بگو: اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کردهايد! [ و گناهان زياد مرتكب شده ايد ، ] از رحمت خداوند نوميد نشويد که خدا همه گناهان را مىآمرزد ، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است. «
حال يك سؤال دارم و آن اينست كه اين سخن كيست؟ آيا سخن من نويسنده است ، يا يك معلم ، يك استاد دانشگاه ، يك آخوند و روحاني و يا حتي اهل بيتي مثل پيامبر ، حضرت علي ، حضرت زهرا و ... ( عليهم صلواة الله ) ، آري اين سخن كسي است كه همه ي اين بزرگواران و ما را خلق نموده و به همه احوال ما احاطه دارد و اگر مي خواست مي توانست همان لحظه اي كه گناه مي كنيم جان ما را بگيرد چرا كه همان طور كه در قرآن كتاب آسماني و معجزه ي الهي بر نبي ، آمده ، خداوند برهمه امور اطلاع كامل دارد و نيز بر هر كاري قادر و تواناست ( كه شك در اين امر، به توحيد و ايمان به خدا لطمه زده و خدشه وارد مي كند ) .
من محكم ترين استدلال را گفتم ( يعني آيه ي فوق ) و از دلايل ديگر همچون سخن بزرگان مثل اينكه مي گويند: گر صد توبه شكستي باز آي ، را به قولاً پيشكش گذاشتم.
حال خواهشي دارم و آن اين است در طول همين امروزي كه اين مطلب را خواندي هرگاه وقت خالي پيدا كردي مثلاً ظهر قبل از استراحت فقط ده دقيقه به اين مطلب فكر كن و دوست دارم نتيجه فكرت را در قسمت نظرات همين مطلب برايم بنويسي مطمئنم به چيزي دست مي يابي كه در طول عمرت حد اقل تجربه نكرده اي.
در آخر:
1- از شما در خواست دعا دارم .
2- و:
اي دوست دل از جفاي دشمن دركش
با روي نكو شراب روشن دركش
با اهل هنر روي و گريبان بگشـــاي
ز نا اهلان تمـــــــام دامن دركش
« مولوي »