امید محرک آدمی است ، برای رویارویی با آینده .برخی آن را انگیزه میدانند ، برخی آن را نیاز نام میدهند.به عقیده مزلو ، روانشناس مکتب کمال،

" انگیزه آدمی ،نیازهای مشترک و فطری است که در سلسله مراتبی از نیرومندترین تا ضعیف ترین نیاز قرار میگیرد ."

امید واقعی نقطه مقابل امید واهی است،امید واقعی دارای پایه و اساس منطقی است و ریشه در اعتقادات  و باورهای دینی دارد .

و البته بر ارزش ها ی مبتنی بر وحی الهی است مثل امید به ظهور امام عصر ...و انتظار موجب گسترش و توسعه امیدهای واقعی در پیروان و شیعیان آن حضرت میشود.

امیدهایی که منتظرانش هیچ تردیدی در خود راه نمیدهند زیرا از متن باورشان روییده است .آیا این انسان منتظر باز هم به بیماری قرن "افسردگی " مبتلا می شود؟

اختلالی که انسان معاصر با آن مواجه است و به شدت از عوارض  آن رنج میبرد .چرا اینگونه است ؟!هر کجا امید بریده شد و رشته های انتظار گسسته شد افسردگی میهمان میشود .

اما شیعه هیچ وقت افسرده نیست چرا که :

لایق وصل ار نباشم با غم هجران خوشم....